بی قرار

       همانند تحویل شب و روز

       و گذر ناگزیر ایام

       در عبور انسانها نیز از مسیر زندگانی خویش بی‌اراده‌ایم..

       و گاه این عبور با دلتنگی‌هایی توام می‌شود

       که سنگی است گران بر پای رفتن

       دلت می‌خواهد عقربه‌های ساعت را در خلاف جهت بچرخانی و

       همان‌جا جبر توقف زمان را از چنته به درآوری

       و مهر پایان بزنی بر تقدیر ناخوشایند!

       ..

       حالا که دانسته‌ام می‌روی

       در این پیچیدگی ساده زندگی گنگم!

       در این پارادوکس همیشگی:

       برای تو خرسند

       و برای خویش دژم..

       ..

       دل‌آرامم!

       هنوز دور نشده‌ای که دانسته‌ام

       دورشدنت مرا ظلمتی است دهشتناک

       و مردابی که روحم در آن می‌میرد

       ..

       واژه یاریم نمی‌کند!

       تمام اندوهم را در یک "آه" خلاصه می‌کنم

       و در کلام نانوشته‌ی: افسوس..

       که در ذهنم جان می‌گیرد، در دل جاری می‌شود

       ولی بر زبان نمی‌نشیند!

       ..

       زمانه تو را می‌آزماید

       و شاید که می‌بایست تسلیم‌شدن را بیاموزی

       گرچه آموختن دشوار می‌نماید

       لب فرو بند

       شاید که در پس این پیچ تند

       لختی آسایش باشد..